欽定四庫(kù)全書(shū)

　　學(xué)易記卷九　　　　　　元　李簡(jiǎn)　撰

　　說(shuō)卦

　　昔者聖人之作易也幽贊于神明而生蓍參天兩地而倚數(shù)觀變于隂陽(yáng)而立卦發(fā)揮于剛?cè)岫澈晚樣诘赖露碛诹x窮理盡【津忍反】性以至于命

　　幽贊於神明而生蓍者生用蓍求卦之法也蓋是道本於神明而聖人能生之故曰幽贊猶云默助也一三五七九皆陽(yáng)數(shù)也獨(dú)以一三五參之而用九者此倚其陽(yáng)之生數(shù)也二四六八十皆隂數(shù)也獨(dú)以二四兩之而用六者此倚其隂之生數(shù)也純陽(yáng)爲(wèi)乾純隂爲(wèi)坤及夫隂陽(yáng)之變則陽(yáng)卦多隂隂卦多陽(yáng)此八卦所以立也其六十四卦凡陽(yáng)爻皆本乾之剛隂爻皆本坤之柔是發(fā)揮乾坤剛?cè)岫侔耸呢骋驳勒呷f(wàn)世可常行之道也德者謂六爻之德也能和順於道德謂六爻之德萬(wàn)世可常行也和順於道德自然於義無(wú)所亂故曰理於義如是則人道盡矣窮天下之理盡人物之性自然於命無(wú)所負(fù)故曰至於命如是則天道盡矣乃聖人作易之極功也【集南軒晦菴劉氏】

　　昔者聖人之作易也將以順性命之理是以立天之道曰隂與陽(yáng)立地之道曰柔與剛立人之道曰仁與義兼三才而兩之故易六畫(huà)而成卦分隂分陽(yáng)迭用柔剛故易六位而成章

　　白雲(yún)曰前章自作易生蓍終於性命而止此章復(fù)因性命之說(shuō)而詳言之以見(jiàn)易之爲(wèi)書(shū)所以能至於命者以本乎性命之理故也性命之理即天地人之道也性命本一故中庸言天命之謂性孟子言君子不謂性命因天地人而言之則天道之謂命人道之謂性於是乎有別矣是以隂陽(yáng)剛?cè)崛柿x各異其名也隂陽(yáng)者天之二道也剛?cè)嵴叩刂酪踩柿x者人之二道也天地人之道各二所謂三才而兩之也自六畫(huà)成卦而後三才隂陽(yáng)之位具於是乎迭用柔剛之爻以居之則變化見(jiàn)矣故曰六位而成章也章者變化之道明見(jiàn)之謂也分隂分陽(yáng)非謂立天之道隂陽(yáng)也言三才二道皆一爲(wèi)隂一爲(wèi)陽(yáng)也迭用柔剛非謂立地之道柔剛也言三才隂陽(yáng)分爲(wèi)六畫(huà)迭爲(wèi)九六柔剛居之也故三才二道不兼九六言之則曰六畫(huà)兼明九六剛?cè)岫嶂^之六位是以六畫(huà)成卦特有其象而已至六位成章而後道大明也

　　伊川曰昔者聖人立人之道曰仁與義孟子曰仁者人也親親爲(wèi)大義者宜也尊賢爲(wèi)大唯能親親故老吾老以及人之老幼吾幼以及人之幼唯能尊賢故賢者在位能者在職唯仁與義盡人之道盡人之道則謂之聖人

　　漢上曰隂陽(yáng)氣也剛?cè)嵴邭饩鄱畜w也

　　晦菴曰兼三才而兩之總言六畫(huà)又細(xì)分之則隂陽(yáng)之位間雜而成文章也

　　天地定位山澤通氣雷風(fēng)相薄水火不相射八卦相錯(cuò)數(shù)往者順知來(lái)者逆是故易逆數(shù)也

　　此言先天也其方位具首卷易以乾坤象天地故則河圖而定位也山澤異體而其氣通雷風(fēng)相薄而相助薄迫也水火相資而不相厭八卦相交而成六十四然後吉兇得失可得而前知也數(shù)往者順謂數(shù)已往之事則順而易知也知來(lái)者逆謂預(yù)度未來(lái)之事則逆而難知也易之道無(wú)他其於未來(lái)之事可逆睹而前知也故曰易逆數(shù)也

　　雷以動(dòng)之風(fēng)以散之雨以潤(rùn)之日以晅之艮以止之兌以說(shuō)之乾以君之坤以藏之

　　此卦位與上章同

　　上言八卦自然之象此言八卦自然之用雷以動(dòng)之故蟄者奮勾者萌風(fēng)以散之故結(jié)者解甲者拆雨以潤(rùn)之則物長(zhǎng)日以晅之則物成動(dòng)與散所以生之也潤(rùn)與晅所以長(zhǎng)之也長(zhǎng)則有極故艮以止之有止則有所說(shuō)故兌以說(shuō)之萬(wàn)物自動(dòng)而止自止而說(shuō)物極矣而莫爲(wèi)之君則無(wú)主乃亂故乾以君之所以治之也治之而已無(wú)以安之猶不得所也坤以藏之所以安之也六子者用也乾坤者體也六子者事也乾坤者道也【集耿氏龔氏】

　　帝出乎震齊乎巽相見(jiàn)乎離致役乎坤說(shuō)言乎兌戰(zhàn)乎乾勞乎坎成言乎艮

　　此卦位乃文王所定所謂後天之學(xué)也此章言帝出乎震之八者所以妙萬(wàn)物之神後言萬(wàn)物出乎震之八者所以釋前言也帝者天之主宰天道始於震萬(wàn)物從之皆出而有生生而齊齊畢出也至離而明明則可見(jiàn)至坤而養(yǎng)養(yǎng)而後物成物成則說(shuō)乾以純陽(yáng)居隂地故隂陽(yáng)相薄而戰(zhàn)也坎位北方於時(shí)則爲(wèi)冬萬(wàn)物歸根復(fù)命之時(shí)也散之於春而歛之於冬觀海水於冬夏則可知矣故曰勞乎坎漢上曰水性勞而不倦艮介於東北之地乃春冬之交萬(wàn)物之所從出入既成其終復(fù)成其始故曰成言乎艮此雖萬(wàn)物之情實(shí)天道也

　　萬(wàn)物出乎震震東方也

　　南軒曰震於方爲(wèi)東於時(shí)爲(wèi)春萬(wàn)物從之而出也

　　齊乎巽巽東南也齊也者言萬(wàn)物之潔齊也

　　南軒曰方物之出也草昧而不齊汚穢而不潔至於東南然後潔齊也

　　離也者明也萬(wàn)物皆相見(jiàn)南方之卦也聖人南面而聽(tīng)天下嚮明而治蓋取諸此也

　　劉氏集傳曰離於方爲(wèi)南於時(shí)爲(wèi)夏萬(wàn)物亨嘉之時(shí)也其材爲(wèi)明明則物相見(jiàn)矣故聖人南面而治者所以向明而與萬(wàn)物相見(jiàn)也

　　坤也者地也萬(wàn)物皆致養(yǎng)焉故曰致役乎坤

　　坤所以養(yǎng)萬(wàn)物萬(wàn)物所以養(yǎng)人致養(yǎng)乃以釋致役也

　　兌正秋也萬(wàn)物之所說(shuō)也故曰說(shuō)言乎兌

　　物成而後可說(shuō)

　　戰(zhàn)乎乾乾西北之卦也言隂陽(yáng)相薄也

　　乾位西北秋冬之交萬(wàn)物感陽(yáng)氣而生至此則既成實(shí)矣遇風(fēng)霜而凋落乃隂陽(yáng)相薄交戰(zhàn)之時(shí)也

　　坎者水也正北方之卦也勞卦也萬(wàn)物之所歸也故曰勞乎坎

　　觀海水於冬夏則可知矣故曰勞乎坎漢上曰水性勞而不倦

　　艮東北之卦也萬(wàn)物之所成終而所成始也故曰成言乎艮

　　八卦或言方或言時(shí)蓋互見(jiàn)也誠(chéng)齋曰艮東北也北者冬也物所終而止東者春也物復(fù)動(dòng)而始動(dòng)而復(fù)止止而復(fù)動(dòng)物莫窮其用始而復(fù)終終而復(fù)始物莫知其際艮也者其造化循環(huán)無(wú)端之樞歟然則造化之仁庸有既乎天地之大德曰生吾於艮見(jiàn)之矣

　　神也者妙萬(wàn)物而爲(wèi)言者也

　　伊川曰神是極妙之語(yǔ)

　　白雲(yún)曰道則道也易則書(shū)也聖人則人也獨(dú)神爲(wèi)無(wú)方而三者皆有之故道亦有神易亦有神非別一物唯以其道之見(jiàn)於用而妙萬(wàn)物名爲(wèi)神也易與聖人之神皆一也因妙萬(wàn)物而言爲(wèi)神故曰妙萬(wàn)物而爲(wèi)言也誠(chéng)齋曰神難言也而仲尼屢言之曰神無(wú)方又曰隂陽(yáng)不測(cè)之謂神又曰惟神也故不疾而速不行而至今又曰神也者妙萬(wàn)物而爲(wèi)言非仲尼不能言天下之至神噫斂天地於八卦不見(jiàn)其有餘散八卦於天地不見(jiàn)其不足其天地之神乎其易之神乎

　　動(dòng)萬(wàn)物者莫疾乎雷撓萬(wàn)物者莫疾乎風(fēng)燥萬(wàn)物者莫熯乎火說(shuō)萬(wàn)物者莫說(shuō)乎澤潤(rùn)萬(wàn)物者莫潤(rùn)乎水終萬(wàn)物始萬(wàn)物者莫盛乎艮故水火相逮雷風(fēng)不相悖山澤通氣然後能變化既成萬(wàn)物也

　　漢上曰動(dòng)撓燥說(shuō)潤(rùn)終始萬(wàn)物者孰若六子然不能以獨(dú)化故必相逮也不相悖也通氣也然後能既成萬(wàn)物

　　誠(chéng)齋曰六子變化不言乾坤非不言也六子之功即乾坤之功也故舜以五人治文王以多士寧

　　明道曰冬至一陽(yáng)生而每遇至後則倍寒何也隂陽(yáng)消長(zhǎng)之際無(wú)截然斷絶之理故相攙掩過(guò)如天將曉復(fù)至隂黑亦是理也息止也生也止則便生不止則不生艮終始萬(wàn)物

　　艮不言山者蓋艮有終始萬(wàn)物之義而山不能兼此義既盡也

　　乾健也坤順也震動(dòng)也巽入也坎陷也離麗也艮止也兌說(shuō)也

　　此章述八卦之訓(xùn)詁狀八卦之性與才也其性至剛而其才不息者乾之健也其性至柔其才善承者坤之順也陽(yáng)剛宜在上居乎二隂之下必動(dòng)之象也在上則止矣此震之反乎艮也隂柔順乎陽(yáng)者也伏於二陽(yáng)之下善入者也在上則見(jiàn)而說(shuō)矣此巽之反乎兌也陽(yáng)明而隂闇陽(yáng)易而隂險(xiǎn)故一陽(yáng)掩於二隂則爲(wèi)陷一隂附於二陽(yáng)則爲(wèi)麗健動(dòng)陷止剛之象柔麗入說(shuō)柔之體【兼取橫渠龔氏】

　　乾爲(wèi)馬坤爲(wèi)牛震爲(wèi)龍巽爲(wèi)雞坎爲(wèi)豕離爲(wèi)雉艮爲(wèi)狗兌爲(wèi)羊

　　乾爲(wèi)馬健而能行　坤爲(wèi)牛順而能載也　震爲(wèi)龍邵康節(jié)曰重淵之下有動(dòng)物非龍乎　巽爲(wèi)雞巽主號(hào)令雞能知時(shí)　坎爲(wèi)豕?jié)h上曰豕水畜也美脊剛鬛坎中陽(yáng)垂耳俯首而尾不足本末隂也　離爲(wèi)雉火有文明之象也　艮爲(wèi)狗守內(nèi)而捍外也　兌爲(wèi)羊外柔而內(nèi)很也遠(yuǎn)取諸物皆此類也

　　乾爲(wèi)首坤爲(wèi)腹震爲(wèi)足巽爲(wèi)股坎爲(wèi)耳離爲(wèi)目艮爲(wèi)手兌爲(wèi)口

　　乾爲(wèi)首圓而在上也　坤爲(wèi)腹虛而有容也　震爲(wèi)足陽(yáng)動(dòng)於下也　巽爲(wèi)股順於下而動(dòng)於上也　坎爲(wèi)耳誠(chéng)齋曰水內(nèi)景有耳內(nèi)聦之象　離爲(wèi)目火外景有目外明之象　艮爲(wèi)手外剛而能執(zhí)止也　兌爲(wèi)口南軒曰出言以說(shuō)人飲食以說(shuō)體也　此近取諸身也

　　陳圖南曰八卦本配八體獨(dú)闕其鼻乃以巽言股股係足也艮爲(wèi)鼻巽爲(wèi)手風(fēng)能鼓舞萬(wàn)物而手之所以舞也蓋艮爲(wèi)鼻兌爲(wèi)口山澤通氣也巽爲(wèi)手震爲(wèi)足雷風(fēng)相薄也

　　乾天也故稱乎父坤地也故稱乎母震一索而得男故謂之長(zhǎng)男巽一索而得女故謂之長(zhǎng)女坎再索而得男故謂之中男離再索而得女故謂之中女艮三索而得男故謂之少男兌三索而得女故謂之少女

　　白雲(yún)曰乾坤天地父母皆一道也故乾坤主父母而言六子之變自下?tīng)?wèi)先一二三之義取於三畫(huà)之初中上也王氏云索求也自坤而求陽(yáng)皆男也自乾而求隂皆女也卦變之義蓋始於此故說(shuō)卦首章曰觀變於隂陽(yáng)而立卦

　　乾爲(wèi)天爲(wèi)圜【音圓】爲(wèi)君爲(wèi)父爲(wèi)玉爲(wèi)金爲(wèi)寒爲(wèi)冰爲(wèi)大赤爲(wèi)良馬爲(wèi)老馬爲(wèi)瘠馬爲(wèi)駁馬爲(wèi)木果

　　橫渠曰乾爲(wèi)大赤其正色也爲(wèi)冰健極而寒甚也白雲(yún)曰繫辭言包犧氏始作八卦以通神明之德以類萬(wàn)物之情皆所謂類萬(wàn)物之情也乾之於八卦天之於三才君之於臣父之於子皆一道也是之謂類也乾之道天之形人之首皆圜也爲(wèi)玉粹而不雜也爲(wèi)金剛而能變也寒冰西北之位也冰又堅(jiān)剛之象也大赤乾剛之色也馬行健也良則善於其道也老則久於其道也瘠馬取其骨健非羸弱之謂也駁馬言其變木果圓象然聖人言此使學(xué)者知其道無(wú)乎不在也此亦舉其大槩耳安能盡言天地萬(wàn)物之象哉觸類而長(zhǎng)之斯可矣自人言之則千夫長(zhǎng)百夫長(zhǎng)夫之於妻長(zhǎng)之於幼亦皆乾也自物言之宮室之覆車蓋之象亦皆乾也麒麟之於走獸鳳凰之於飛鳥(niǎo)泰山之於丘垤河海之於行潦亦皆乾也山河雖坎艮之象方其於丘垤於行潦則乾也至如虎狼有父子之仁螻蟻有君臣之義孰謂乾之道不有在於虎狼螻蟻之間者乎故知其道無(wú)乎不在特知而用之者鮮矣八卦之象皆然【兼集南軒龔氏】

　　坤爲(wèi)地爲(wèi)母爲(wèi)布爲(wèi)釡爲(wèi)吝嗇爲(wèi)均爲(wèi)子母牛爲(wèi)大輿爲(wèi)文爲(wèi)衆(zhòng)爲(wèi)柄其于地也爲(wèi)黑

　　坤爲(wèi)地萬(wàn)物所資生也　爲(wèi)母有生育之功也　爲(wèi)布爲(wèi)釡言其成物以養(yǎng)人也言布則縑帛在其中爲(wèi)吝嗇隂性也亦闔藏之意　爲(wèi)均廣生而無(wú)所遺也　爲(wèi)子母牛蕃生也　爲(wèi)大輿厚載也　爲(wèi)文言山川草木賁飾于外也　爲(wèi)衆(zhòng)其數(shù)偶也　爲(wèi)柄有執(zhí)也蓋永貞之義　爲(wèi)黑純隂之色也

　　震爲(wèi)雷爲(wèi)龍爲(wèi)玄黃爲(wèi)旉?duì)?wèi)大塗爲(wèi)長(zhǎng)子爲(wèi)決躁?duì)?wèi)蒼筤竹爲(wèi)萑葦其于馬也爲(wèi)善鳴爲(wèi)馵足爲(wèi)作足爲(wèi)的顙其于稼也爲(wèi)反生其究爲(wèi)健爲(wèi)蕃鮮

　　震爲(wèi)雷陽(yáng)以起也故相薄而有聲　爲(wèi)龍【說(shuō)見(jiàn)上】爲(wèi)玄黃隂陽(yáng)交變之始其去乾坤未遠(yuǎn)也　爲(wèi)旉下奇而上偶方春萬(wàn)物旉榮之象　爲(wèi)大塗萬(wàn)物由之而出異乎艮之徑路也　爲(wèi)長(zhǎng)子乾一索而得也　爲(wèi)決躁其性剛以動(dòng)故善則爲(wèi)決否則爲(wèi)躁　爲(wèi)蒼筤竹春生其色青　萑葦根固而叢生也　其於馬也爲(wèi)善鳴動(dòng)而有聲也　爲(wèi)馵足馬後足右白曰驤左白曰馵取其健動(dòng)也　爲(wèi)作足走類也　爲(wèi)的顙隂其上也　其於稼也爲(wèi)反生復(fù)彖曰剛反又物之載甲而生者謂之反生　其究爲(wèi)健爲(wèi)蕃鮮變而至三則成乾故健方生未盛故極則爲(wèi)蕃鮮

　　巽爲(wèi)木爲(wèi)風(fēng)爲(wèi)長(zhǎng)女爲(wèi)繩直爲(wèi)工爲(wèi)白爲(wèi)長(zhǎng)爲(wèi)高爲(wèi)進(jìn)退爲(wèi)不果爲(wèi)臭其於人也爲(wèi)寡髪爲(wèi)廣顙爲(wèi)多白眼爲(wèi)近利市三倍其究爲(wèi)躁卦

　　巽爲(wèi)木順而能曲能直也　爲(wèi)風(fēng)無(wú)所不入也　爲(wèi)長(zhǎng)女【見(jiàn)上】　爲(wèi)繩直順而直也　爲(wèi)白以受采而無(wú)不入也　爲(wèi)長(zhǎng)爲(wèi)高木象也　爲(wèi)進(jìn)退風(fēng)性也又隂內(nèi)則退陽(yáng)外則進(jìn)　爲(wèi)不果爲(wèi)臭風(fēng)氣所發(fā)也其於人也爲(wèi)寡髪血隂也髪血之餘也一隂伏於二陽(yáng)之下則髪達(dá)乎上也寡　爲(wèi)廣顙二陽(yáng)在上昭然顯白爲(wèi)多白眼爲(wèi)近利市三倍小人之情急於利三倍言其甚也　其究爲(wèi)躁卦凡物極則反故巽順之至究則爲(wèi)隂躁　爲(wèi)工巧且順也　爲(wèi)不果內(nèi)柔也內(nèi)柔而外剛小人之象小人反眼若不相識(shí)故曰多白眼

　　坎爲(wèi)水爲(wèi)溝瀆爲(wèi)隱伏爲(wèi)矯輮爲(wèi)弓輪其于人也爲(wèi)加憂爲(wèi)心病爲(wèi)耳痛爲(wèi)血卦爲(wèi)赤其于馬也爲(wèi)美脊?fàn)?wèi)亟心爲(wèi)下首爲(wèi)薄蹄爲(wèi)曳其于輿也爲(wèi)多眚爲(wèi)通爲(wèi)月?tīng)?wèi)盜其于木也爲(wèi)堅(jiān)多心

　　坎爲(wèi)水內(nèi)明而外晦也　爲(wèi)溝瀆善流通也　爲(wèi)隱伏陽(yáng)藏隂中也　爲(wèi)矯輮以曲而直曰矯以直而曲曰輮或曲或直水可導(dǎo)而行也　爲(wèi)弓輪疏曰弓者激矢取如水激射也輪者運(yùn)行如水　其于人也爲(wèi)加憂爲(wèi)心病一陽(yáng)居中心也在險(xiǎn)之中故爲(wèi)加憂爲(wèi)心病　爲(wèi)耳痛耳屬腎水主聽(tīng)聽(tīng)勞則耳痛也　爲(wèi)血卦氣爲(wèi)陽(yáng)而血爲(wèi)隂周流於身亦猶水之在天地間也　爲(wèi)赤亦取血之色　其於馬也爲(wèi)美脊陽(yáng)在中也　爲(wèi)亟心亟急也取其中堅(jiān)內(nèi)動(dòng)也爲(wèi)下首水性趨下也　爲(wèi)薄蹄下不厚也又上下皆隂故有下首薄蹄之象　爲(wèi)曳其於輿也白雲(yún)曰疑當(dāng)作其於輿也爲(wèi)曳易曰見(jiàn)輿曳以其險(xiǎn)陷而艱于行故爲(wèi)曳爲(wèi)多眚心病故多眚　爲(wèi)通盈科而後進(jìn)萬(wàn)折必

　　東也　爲(wèi)月月乃水之精故方諸取水　爲(wèi)盜潛伏而險(xiǎn)也　其於木也爲(wèi)堅(jiān)多心剛中也

　　離爲(wèi)火爲(wèi)日爲(wèi)電爲(wèi)中女爲(wèi)甲胄爲(wèi)戈兵其於人也爲(wèi)大腹?fàn)?wèi)乾卦爲(wèi)鼈爲(wèi)蟹爲(wèi)蠃爲(wèi)蚌爲(wèi)龜其於木也爲(wèi)科上槁

　　離爲(wèi)火離麗也火必麗乎物　爲(wèi)日日是火之精也故陽(yáng)燧取火　爲(wèi)電火類也　爲(wèi)中女白雲(yún)曰坎艮不言中男少男而離兌言中女少女者互見(jiàn)也　爲(wèi)甲胄爲(wèi)戈兵剛在外也甲胄自衛(wèi)戈兵外向也　其於人也爲(wèi)大腹中虛也　爲(wèi)乾卦燥也鄭正夫曰離言乾卦而坎不言濕坎言血卦而離不言氣互相備也　爲(wèi)鼈爲(wèi)蟹爲(wèi)蠃爲(wèi)蚌爲(wèi)龜白雲(yún)曰皆介物也介物甲胄類也　其於木也爲(wèi)科上槁白雲(yún)曰疏云科空也科木上槁隂中而無(wú)實(shí)也與堅(jiān)多心之義反矣

　　艮爲(wèi)山爲(wèi)徑路爲(wèi)小石爲(wèi)門(mén)闕爲(wèi)果蓏【力火反】爲(wèi)閽寺【如字又音侍】爲(wèi)指爲(wèi)狗爲(wèi)鼠爲(wèi)黔喙之屬其于木也爲(wèi)堅(jiān)多節(jié)艮爲(wèi)山邵氏曰附乎隂之上而靜以止者山也徑路山間之細(xì)路也　爲(wèi)小石山與小石如坎水溝瀆之義　爲(wèi)門(mén)闕上實(shí)下虛且其中分故也又萬(wàn)物出入莫不由於斯也　爲(wèi)果蓏果之爲(wèi)物剛實(shí)而止於上蓏之爲(wèi)物柔脆而止于下瓜瓠之類也　爲(wèi)閽寺南軒曰閽止之象也閽人譏其出入而爲(wèi)之啟閉寺人相道出入之事而糾之閽人掌其奇服怪民不入此司外者也寺入掌內(nèi)宮之戒令則是主司內(nèi)者也爲(wèi)指指亦手也　爲(wèi)狗【說(shuō)見(jiàn)上】爲(wèi)鼠止於隂也　爲(wèi)黔喙之屬剛在上也　其於木也爲(wèi)堅(jiān)多節(jié)白雲(yún)曰剛不中也中則爲(wèi)心不中則爲(wèi)節(jié)心則利於用節(jié)則不利於用

　　兌爲(wèi)澤爲(wèi)少女爲(wèi)巫爲(wèi)口舌爲(wèi)毀折爲(wèi)附?jīng)Q其于地也爲(wèi)剛鹵爲(wèi)妾爲(wèi)羊

　　兌爲(wèi)澤見(jiàn)本卦　爲(wèi)少女【見(jiàn)上】爲(wèi)巫爲(wèi)口舌卦具口象於上故直言其爲(wèi)口舌巫以口舌致精誠(chéng)通神者也爲(wèi)毀折爲(wèi)附?jīng)Q兌正秋也秋物成熟槀稈之屬則

　　毀折果蓏附麗之屬則分決也【取疏】爲(wèi)剛鹵疏曰取水澤所停皆鹹鹵也　爲(wèi)妾少女從姊爲(wèi)娣也　爲(wèi)羊【見(jiàn)上】